Auteur: admin

Je hebt het perfecte plaatje. Lieve vrouw, schatten van kinderen, leuke baan en mooi huis. Maar toch ben je niet gelukkig. Je mist wat, er klopt iets niet. Maar wat het precies is weet je niet. Totdat ene moment dat de trigger zich meldt. Die ene man die je toch wel heel leuk vindt en het is meer dan vriendschap. Of die ene liefdesscene tussen twee mannen in een film of serie of een boek dat je aan het lezen bent waar een man-man relatie in voor komt die ervoor zorgt dat je gevoel voor mannen naar boven komt. Het voelt als thuis komen. Het voelt vertrouwt.

Maar wat nu? Wegdrukken heb je waarschijnlijk al vaak genoeg gedaan maar dat wil niet meer. Het gaat een tijdje goed maar het blijft terugkomen. Misschien kan je jezelf dan afvragen of dit – voor de buitenwereld perfecte plaatje voor jou wel – het perfecte plaatje is. Leef jij het leven dat bij jou past. Het kan dan verstandig zijn om te onderzoeken waar dit gevoel vandaan komt en wat het perfecte plaatje voor jou is. Want gevoelens die je blijft onderdrukken blijven net zolang terug komen totdat jij ze de aandacht geeft die ze verdienen. Is het perfecte plaatje voor jou misschien een man-man relatie en niet een man-vrouw relatie? Het kan heel spannend zijn om erachter te komen dat je mogelijk (ook) op mannen valt. De vraag voor jou is of je het gevoel toe kan laten en uitzoekt wat deze gevoelens voor jou betekenen. Ben je echt homo, bi of ben je alleen bi-schierig. Dus eerst die ene basisvraag beantwoorden. Wie ben ik? Pas dan kan je verder kijken wat daarvan de gevolgen zijn voor jou maar ook je directe omgeving. Want ook hun leven kan drastisch veranderen. Probeer daar nog niet teveel mee bezig te zijn, hoe moeilijk dat ook is. Je maakt het jezelf alleen maar moeilijker door met vragen bezig te zijn die nog niet aan de orde zijn. Eerst die basisvraag. Ga je eerder met deze vragen aan de slag dan kan het een blokkade voor je creëren waardoor jij niet vrij kan onderzoeken en mogelijk niet tot de kern kan komen.

Wanneer je er achter komt dat je mogelijk op mannen valt komen er allerlei vragen naar boven.

• Waar komen deze gevoelens vandaan?
• Ik wil helemaal niet anders zijn, kan ik het niet gewoon wegdrukken?
• Welke consequenties heeft het voor mijn verdere leven?
• Welke consequenties heeft het voor mijn omgeving, mijn huidige relatie, kinderen, ouders, familie, vrienden en je werk?

Deze en andere vragen, want het kan voelen als een vloedgolf aan vragen en twijfels die over je heen komt, zijn allemaal even belangrijk om te beantwoorden. Maar wel in de juiste volgorde. Pas als je helder hebt voor jezelf hoe het voor jou zit, wie je bent, kunnen de andere vragen beantwoordt worden. Niet eerder. Want stel nou dat je erachter komt dat je toch echt “gewoon” hetero bent, dan hoeven de andere vragen niet beantwoordt te worden. Dus waarom zou je je druk maken over vragen die nog niet van belang zijn omdat die allereerste vraag of jij op mannen valt nog niet beantwoordt is. Dus eerst de zoektocht starten naar die allereerste basisvraag, waar je waarschijnlijk nog druk genoeg mee gaat zijn. Wanneer die basisvraag beantwoordt is volgt de rest vanzelf. Gun jezelf de tijd om dit grondig te doen. Geef tijd de tijd en gevoel de ruimte. En geloof me het wordt beter!

Je hebt voor jezelf helder dat je homo bent. Maar wat nu? Je bent getrouwd met een vrouw en hebt mogelijk kinderen. Het feit dat jij er voor jezelf achter bent gekomen dat je op mannen valt heeft ook voor haar en je kinderen veel impact. Je wil een keuze maken maar schuldgevoel maakt dat heel moeilijk voor je. Het voelt als onmogelijk. Je voelt je egoïstisch omdat je voor jouw geluk gaat. Jij jullie beide levens, en dat van de kinderen compleet overhoop haalt. Jij je passende leven wil gaan leven. Mogelijk ben je al wel verliefd op een andere man en wil je met hem verder. Je voelt je schuldig dat je vrouw nu verdriet heeft door jou. Je kinderen moeten nu opgroeien in een gebroken gezin. Dit allemaal is jouw schuld, zo voelt het. Maar is dat wel zo?

Schuldgevoel.

Schuldgevoel komt ergens vandaan. Je voelt je schuldig omdat iets in jou zegt dat het niet mag, je het fout doet. Waarschijnlijk heb je nooit geleerd om je gevoel te volgen en jezelf op nummer één te zetten. Te kiezen wat goed is voor jou. Wat nou als je dat wel geleerd had. Je wel geleerd had om je gevoel te volgen. Dan had je je nu waarschijnlijk niet zó schuldig gevoeld. Omdat je weet dat je het beste doet voor jou en daarmee uiteindelijk ook voor je omgeving. Je moet eerst goed voor jezelf zorgen voordat je voor een ander kan zorgen… Door te leren voelen en door jezelf op nummer één te zetten neemt het schuldgevoel steeds meer af. Puur omdat je weet dat het goed is voor jou!

Gelijkwaardige relatie.

Een relatie moet gelijkwaardig zijn. Jullie zijn beide verantwoordelijk om voor elkaar te zorgen en elkaar écht te zien. Te zien wat jullie allebei nodig hebben om gelukkig te zijn binnen jullie relatie. Maar nu heb jij aangegeven op mannen te vallen. Wanneer jullie elkaar écht kunnen zien dan zullen jullie beide concluderen dat een relatie tussen een homoman en heterovrouw niet werkt. Hoe pijnlijk die conclusie ook kan zijn. Jullie zijn niet meer bereikbaar voor elkaar. Dit ontstond al op het moment dat jij je twijfels of je misschien op mannen valt bent gaan erkennen en onderzoeken. Jij kan je vrouw niet geven wat zij verdient. Zij kan niet geven wat jij verdient. Namelijk liefde op gelijkwaardig niveau. Wat ik daarmee bedoel is dat jij een homoman verdient die jou die gelijkwaardige liefde kan geven. En je vrouw een heteroman verdient die haar die gelijkwaardige liefde kan geven. Dat dit tussen jou en je vrouw niet meer gaat omdat jij erachter gekomen bent dat je op mannen valt is heel verdrietig. Dit was niet de bedoeling. De intentie was om samen oud te worden. Jullie zijn beide verdrietig. Dit verdriet is niet met elkaar te vergelijken. Doe dit dan ook niet. Haar verdriet gaat niet boven dat van jou, of andersom. Het mag er allebei zijn. Geef elkaar daar dan ook de ruimte in. Geef tijd de tijd en gevoel de ruimte. Voor allebei. Blijf met elkaar in gesprek met of zonder (geaardheids-)coach of mediator. Houd er rekening mee dat het nieuws dat jij op mannen valt voor je vrouw als donderslag bij heldere hemel kan komen.

Jij bent er waarschijnlijk al een tijdje mee bezig. En daarom ook al verder in het proces. Het startpunt van dit proces ligt bij haar dus anders dan bij jou.

Wat wil je je kinderen leren?

Kinderen leren door wat wij ze als volwassenen als voorbeeld meegeven. Ze leren door wat wij ze leren én door wat ze ons zien doen. Dus als jij je kinderen wil leren om hun gevoel te volgen – je ze wil leren dat ze eerst goed voor zichzelf moeten zorgen – dan zal je zelf het goede voorbeeld moeten geven. Je zal zelf eerst je gevoel moeten gaan volgen en jezelf op nummer één moeten zetten. Dat voelt in het begin heel onnatuurlijk, want je hebt het niet zo geleerd. Ook hier kan schuldgevoel de hoek om komen kijken. Dit wordt met de tijd steeds makkelijker en het begint vertrouwd te voelen. Je kinderen nemen dit dan vanzelf van je over want ze zien het jou doen en ze zien dat het jou goed doet.  

Schuldgevoel kan heel hardnekkig zijn. Het leren voelen en jezelf op nummer één zetten gaat met vallen en opstaan. Maar als je het eenmaal hebt geleerd en keuzes kunt maken met dit gevoel, moet jij eens kijken wat het met je schuldgevoel doet….. En ook hier geldt: geef tijd de tijd en gevoel de ruimte!

Over affirmaties wordt nog wel eens gedacht dat het heel zweverig is. Ik heb er ook jarenlang niets mee gedaan omdat ik dat ook vond. Totdat ik het ging proberen en er achter kwam dat het helemaal niet zweverig is. Integendeel zelfs. Maar wat is een affirmatie nou precies en wat doet het?

Wat is een Affirmatie?
Affirmeren is het bekrachtigen van een gevoel of gedachte door het regelmatig te herhalen. Het woord Affirmatie komt van het Latijnse woord ‘ affirmare’. Affirmare betekent bevestigen, versterken, bekrachtigen.
Affirmaties zijn positieve, versterkende gedachten over iets dat je graag wil hebben of wil zijn en die je regelmatig moet herhalen. Als je dit maar vaak genoeg blijft doen leg je nieuwe verbanden in je hersenen en ga je het vanzelf voelen. Wanneer je je hersenen continu voorbereid op dat ene doel of gevoel dat je zo belangrijk vind of graag wilt wordt het voor je hersenen makkelijker de kansen te zien wanneer die zich voor doen.

Aan de slag met Affirmeren.
Wil je aan de slag met affirmaties? Bepaal dan welk gevoel of gedachte je wil bevestigen of bekrachtigen. Bedenk een affirmatie die bij je past en het doel goed beschrijft. Schrijf dit op een stuk papier, of zoals ik doe, op een spiegel. Hang dit stuk papier of spiegel op een plek waar je veel langs komt en lees de tekst elke keer heel bewust. Wanneer je de affirmatie op een spiegel schrijft kan je jezelf aankijken terwijl je de affirmatie leest. Dit maakt het spannender maar naar mijn idee ook effectiever. Hoe vaker je dit doet hoe meer je het gaat voelen. Hoe meer je het verankerd in je hoofd!

Een persoonlijk voorbeeld.
In mijn schooltijd ben ik heel veel gepest met – onder andere – het woord ‘homo’. Dat heeft er mede voor gezorgd dat het woord ‘homo’ een negatieve lading heeft gekregen voor mij. Toen ik er achter kwam dat ik op mannen val en dus homo ben, werd het woord een probleem. Ik kreeg de tip om een affirmatie op een spiegel te schrijven waar ik veel langs kwam. De tekst die ik op de spiegel schreef werd ‘Hey, lieve mooie homo’
De spiegel waar de affirmatie op kwam te staan was de spiegel bij mij in de keuken. Daar kom ik het vaakst langs. Elke keer als ik er langs kwam keek ik even in de spiegel en las de affirmatie heel bewust. Vaak ook hardop. Daar nam ik de tijd voor.

Nu kan ik heel goed tegen het woord ‘homo’. De negatieve lading is er voor mij af. 

Na mijn coming out in 2014 waren de eerste maanden euforisch. Ik was zó blij met mijn vrijheid. Niet meer doen alsof, maar echt mezelf kunnen zijn. Vrij snel werd ik voor het eerst verliefd op een man – maar dat eindigde in een afwijzing. Een afwijzing die zeer deed maar waar ik hem tot op de dag van vandaag dankbaar voor ben. Dat moet ik misschien uitleggen. Als hij en ik in een relatie waren beland dan had ik mijn rouwproces uitgesteld, weggestopt maar had dat proces onbewust wel meegenomen onze relatie in. En dat is niet zo’n goed begin voor een prille relatie. Het rouwproces had zich uiteindelijk gemeld en dan had ik mogelijk niet geweten waar dit nare gevoel vandaan kwam. Mijn zoektocht was er moeilijker door geworden. Nu kwam ik mede door deze afwijzing in mijn rouwproces terecht. Ik wist nu eigenlijk meteen waar het merendeel van dit verdriet en de boosheid vandaan kwam. Namelijk ruim twintig jaar niet mezelf kunnen zijn en knokken tegen wie ik wel was. Namelijk de homo die ik zó niet wilde zijn. Nu ik dit wist kon ik aan het werk met mezelf en mezelf echt accepteren en de trotse homo worden die ik nu ben.

Maar hoe werkt nou zo’n rouwproces. Het werkt eigenlijk niet anders dan bij welk rouwproces ook. Ik leg het je uit.

Ontkenning.

In deze fase van rouw bescherm je jezelf door de waarheid af te wijzen. Je wil nog niet geloven dat je toch echt op mannen valt. Je kan de realiteit nog niet onder ogen zien. Niet omdat je het niet wil zien, maar omdat het voor jou nog te groot en overweldigend is. Er gaat ook veel veranderen in je leven nu je erachter bent gekomen dat je op mannen valt. Door de realiteit niet volledig te zien is het voor jou behapbaar. Laat je de realiteit gedoseerd toe. Steeds een beetje. Hiervoor is geen tijdlijn te geven – het overkomt je.

Protest of boosheid.

Deze fase weet ik nog zó goed. Ik was heel boos. Waarom kon mijn leven nou eens niet gewoon normaal zijn. Waarom moest bij mij alles anders. Ik was boos op mijn omgeving, en op de man in kwestie (volledig onterecht). In deze fase hoeft de boosheid die je voelt niet logisch of terecht te zijn. Dat had ik eerder willen weten, schrijf ik nu met een grote glimlach om mijn mond. Want ik was boos, strijdvaardig en woedend soms. En vaak onterecht of onlogisch. Waarom ik? Waarom lijkt het voor iedereen zo makkelijk te gaan en voor mij niet? Waarom was ik niet gewoon hetero, zoals iedereen in mijn omgeving? En bij mij kwamen (eindelijk) mijn tranen los. Ik heb al de jaren ervoor niet kunnen huilen. Geef ook deze de ruimte.

Onderhandelen en vechten.

In deze fase probeer je te onderhandelen of ga je in de vechtstand. Vaak ligt hier een vorm van schuld onder.  Je voelt je schuldig naar je vrouw en/of kinderen of je omgeving. Want ook voor hen verandert er veel. Je vraagt je mogelijk af ‘stel nou dat ik niet verliefd was geworden op die ene man’ of ‘had ik het niet nog een keer moeten proberen om deze gevoelens weg te drukken, het is mij toch al eerder gelukt’. Tot het moment dat jij je realiseert dat je in elke vezel van je lijf die mooie lieve homoman bent. En dat dat je gelukkig maakt. Dat je jezelf bent. Een mooier cadeau kan je jezelf én je omgeving niet geven!

Verdriet en depressie.

Zoals ik al schreef kwamen bij mij ook de tranen los. Het verdriet dat ik zo lang opgekropt had. Bang voor wat er komen zou omdat niemand mij kon vertellen wat er allemaal zou veranderen voor mij. Hoe mijn leven er nu uit zou komen te zien. Het plaatje dat ik jaren voor ogen had, huisje-boompje-beestje, was voor mij niet meer weggelegd. Momenten van niet meer weten wat te doen. Gevoelens van schaamte en spijt. Schaamte naar mijn ouders, zij werden nu ‘regenboog ouders’. Daar schaamde ik mij voor dat ik ze dat aandeed. Ondanks dat ze altijd hele trotse regenboog ouders zijn geweest. Spijt naar mezelf, had ik niet eerder uit de kast kunnen komen zoals mij dat gezegd werd. Ik omarmde uiteindelijk mijn anders zijn. Het aanvaarden kon beginnen.

Aanvaarding.

Het aanvaarden dat ik op mannen val ging de eerste maanden na mijn coming out heel goed. Trots op mijn homo zijn. Op het moment dat ik afgewezen werd ging bij mij de beerput los. Het verdriet van al die jaren niet mezelf kunnen zijn, het vechten tegen vooral mezelf. Het verlies van het plaatje dat ik zolang nagestreefd had. Nadat ik kon aanvaarden dat dit voor mij niet weggelegd was. Mijn leven zou er anders uit gaan zien dan het standaard plaatje. Ik begon mijn andere plaatje te accepteren. En mijn verdriet kon er eindelijk uit. Ik begon steeds vaker mijzelf te zien als die mooie lieve homo die ik ben zoals ik dat in de eerste maanden na mijn coming out al deed maar nu ontdaan van de ballast. De beerput had ik opgeruimd. Ik ga verder met mijn nieuwe leven. Mijn passende  homo leven en dat is goed, heel goed.

Rouw hoort erbij.

Je bent erachter gekomen wie je echt bent. En dat is fantastisch. Het is zo’n gevoel van thuis komen….Het zó fijn om dit te ontdekken. Ook rouw hoort hierbij.

De rouw begint eigenlijk al bij het moment dat je twijfels krijgt of je niet op mannen valt. Dan begint het proces al te lopen. Rouw is voor iedereen anders. Dat geldt voor de mate van rouw waar je doorgaat maar ook voor de fases. De fases van rouw zijn geen rechtlijnige opeenvolging maar lijken meer op een doolhof. Je kan heen en weer gaan tussen de fases. Neem hier de tijd voor. Geef tijd de tijd en gevoel de ruimte.

Hoe accepteer ik mijn homoseksuele gevoelens?

Veel mannen vinden dit moeilijk. Eigenlijk willen ze helemaal niet homo zijn. Ik hoor en zie het veel. Ik heb zelf ook in het begin – toen ik erachter kwam dat ik mogelijk homo zou zijn – vaak gedacht dat als er een middeltje zou zijn dat mij hetero zou maken ik alles zou hebben geslikt.

Je wil niet anders zijn, je bent bang dat je er niet meer bij zal horen. Je hebt er moeite mee dat je niet meer in het standaard plaatje mannetje-vrouwtje-kindjes gaat passen. Dat is niet meer op die manier voor jou weggelegd. Mannetje-mannetje-kindjes wel, maar dat is wennen, je denken moet daarin om. Je kan de consequenties die je homo zijn heeft op je leven niet overzien. Hierin maakt leeftijd niet uit. Of je nou 18 of 99 jaar bent.

Acceptie, geef tijd de tijd.

Je gevoelens voor mannen zitten in je genen, daar is niets aan te veranderen. Het belangrijkste om te accepteren dat je (ook) op mannen valt is tijd. Geef tijd de tijd en gevoel de ruimte. Je leven gaat anders worden dan het standaard plaatje dat je bedacht had of van je verwacht werd. Dat is wennen, geef jezelf hierin de tijd. Je belemmerende gedachten moeten omgezet worden naar helpende gedachten. Want er is iets waardoor je je gevoelens voor mannen niet kan accepteren. Het is belangrijk dat je dit gaat onderzoeken en weer gaat leren voelen. Je geaardheid ligt op gevoelsniveau. Wees in deze periode mild voor jezelf. Er zit geen standaard tijdspad aan. Het is voor iedereen anders. Voor de een is het zo gebeurd en vallen alle puzzelstukjes makkelijk in elkaar. Voor de ander is het een hele strijd en kost het soms jaren voordat je erachter bent hoe het voor jou zit. Wie je in de kern bent. Onthoud: alles is goed. Je kan dit niet fout doen.

Twijfels onderzoeken.

Je kunt je gevoelens voor mannen pas accepteren als je voor jezelf de bevestiging hebt gekregen op gevoelsniveau dat je toch echt op mannen valt. Wanneer je deze bevestiging niet hebt gekregen en je blijft twijfelen dan blijf je in rondjes draaien. Alle vragen die je hebt zullen terug blijven komen. Wat als ik hem nou niet ontmoet had…? Wat als ik meer mijn best had gedaan…? Wat als….?

Daarom is het belangrijk dat je voor jezelf de helderheid krijgt, op gevoelsniveau, dat je homo of biseksueel bent. Dit kan door middel van gesprekken met een geaardheidscoach. Hij/zij kan je -met de juiste technieken- helpen om weer te leren voelen en alle belemmeringen op te lossen. Lezen kan je ook helpen. Door het verhaal van een ander te lezen kan je mogelijk jezelf herkennen. Ontmoet andere homomannen.

Gun jezelf de tijd om grondig te onderzoeken wie je bent. Onderzoek de oorzaak waarom je het zo moeilijk vindt om te accepteren dat je op mannen valt. Wanneer je jezelf deze investering gunt dan merk je vanzelf dat je steeds meer helderheid krijgt, je steeds meer jezelf wordt.

Wat is de oorzaak?

Je gevoelens voor mannen zijn niet raar. Als je dat voor jezelf weet kan de acceptatie beginnen. Je hoofd vertelt je elke keer weer dat je deze gevoelens niet wil voelen. Je hoofd kan hier heel hardnekkig in zijn. Dat je je heteroleven wel vol kan houden zoals je dat al zolang hebt gedaan. Je gevoelens voor mannen weer wegdrukken. Dat je echt wel weet dat het voor andere mannen zo kan werken maar jouw situatie is toch echt anders. Ik hoor het zo veel. En heb het zelf ook zoveel gedaan.

Je kan je hoofd een handje helpen om je gevoel/intuïtie de ruimte te geven door gesprekken met een geaardheidscoach.

Hij/zij kan je helpen te achterhalen waarom je het zo moeilijk vindt om homo te zijn. Want waar ben je precies bang voor?

• Ben je bang er niet meer bij te horen? Dat je mensen verliest?
• Ben je bang dat je leven moeilijker wordt? Dat je minder wordt geaccepteerd?
• Ga ik die leuke man dan wel vinden? Of blijf ik nu alleen?
• Ben je bang dat je anderen pijn gaat doen door jouw keuzes?
• Ben je bang voor de consequenties voor je huidige vrouw, je kinderen, je ouders, je vrienden?

Als je erachter komt dat je op mannen valt raak je het plaatje kwijt dat je in je hoofd had, daar mag je bang en verdrietig over zijn. Verdriet is normaal, druk het niet weg.

Kortom.

Gun jezelf de investering om grondig uit te zoeken wie je bent. Gun jezelf de tijd om te accepteren dat je op mannen valt. Geef tijd de tijd en gevoel de ruimte. Wanneer je dit jezelf gunt dan zal je vanzelf merken dat jij jezelf als die mooie homo gaat zien. Want dat ben je!

Inzicht, Erkennen, Herkennen, Veranderen.

Je merkt dat het niet lekker loopt, dat je tegen problemen aanloopt. Je hebt depressieve gevoelens. Er moet iets veranderen want dit gaat niet goed zo. Maar hoe doe je dat? Hoe kom je tot die verandering. Om tot deze verandering te komen doorloop je de volgende stadia. 

Inzicht.

Inzien dat er een probleem is waar je mee aan het werk moet is de eerste stap én een hele belangrijke stap. Zonder inzicht zal de verandering niet ingezet worden. Het is ook een hele zware stap want toegeven dat het niet goed gaat is moeilijk.

Erkennen.

Zodra je het inzicht hebt dat er een probleem is komt het erkennen dat er een probleem is. Dat er belemmeringen zijn die opgelost moeten worden. Erkennen opent de deur naar het punt dat je ook echt naar je belemmeringen kan gaan kijken. Zonder erkennen heeft coaching geen zin. Je moet zelf zien dat er een probleem is. Het probleem hoeft niet eens heel duidelijk te zijn. Het gevoel hebben dat er iets niet klopt, dat je ergens tegen aan loopt maar het niet verwoorden kan is al genoeg. Het feit dat je erkent dat er een probleem is, is het belangrijkste. De hulpvraag moet van jou komen. 

Herkennen.

Zodra je gaat erkennen zal je langzaamaan gaan herkennen. Je zal gaan herkennen waar je belemmeringen zitten. Je zal je eigen gedrag gaan herkennen en waar de problemen liggen. Wat je nodig hebt om je belemmeringen aan te pakken. Daar voor moet je wel open en eerlijk naar jezelf kunnen kijken. 

Veranderen.

Zodra je kunt herkennen waar de belemmeringen liggen kan je beginnen met het veranderen van je gedrag. Je denken ombuigen van belemmerende gedachten naar helpende gedachten. En zo je belemmeringen te lijf gaan – je komt langzaam maar zeker dichter bij wie je werkelijk bent. De balans tussen hoofd en gevoel zal hersteld worden…… 

Dit proces kan heel confronterend, zwaar en lastig zijn. Met vallen en opstaan. Maar uiteindelijk brengt het je verder. Zal het je dichter bij je dromen brengen. Let your true colors shine! 

Heb je hulp nodig? Laat het mij weten, dan kijken we samen hoe je deze verandering kan inzetten. Gun jezelf deze investering, de mooiste investering die kunt doen voor jezelf en je omgeving. 

Coming out, de fases.

Wanneer je merkt dat je mogelijk (ook) op mannen valt kan dit heel verwarrend zijn. Het komt veel voor dat mannen twijfelen aan dat wat ze voelen. Zeker ook als je voorheen altijd relaties had met een vrouw of als je nu in een heterorelatie zit. Het is dan lastig om je voor te stellen dat je mogelijk (ook) op mannen valt. Waar komen deze gevoelens ineens vandaan? Om daar achter te komen doorloop je een aantal fases. Met of zonder hulp van een geaardheidscoach. Ik beschrijf ze hieronder.

Trigger.

Er is altijd een trigger geweest waardoor je mogelijke gevoelens voor mannen naar boven komen. Het kan een verliefdheid op een man zijn, een liefdesscène tussen twee mannen in een serie of film. Maar ook je ongelukkig voelen met je leven, je somber of depressief voelen, ongelukkig zijn in je heterorelatie en niet weten waar het vandaan komt of signalen die je krijgt vanuit je omgeving of je niet op mannen valt.

Verwarring.

Zo’n trigger (of triggers – vaak zijn het er meerdere) kan heel verwarrend zijn. Alle gevoelens en emoties die loskomen. Want waar komt dit nou ineens vandaan? Ik kan toch niet op mannen vallen, ik heb een hele lieve vrouw. Ik heb nog niet eerder deze gevoelens gehad voor een man, waarom dan nu wel? Je gaat opzoek naar antwoorden.

Je uit je twijfels voor het eerst.

Er komt een punt dat je je gevoelens en twijfels niet meer voor je kan houden. Het drukt te zwaar op je. Je lucht je hart bij iemand die je vertrouwt. Je spreekt voor het eerst hardop je twijfels uit. Dat je denkt dat mogelijk op mannen valt.

Gevoelens uitzoeken.

Je hebt voor het eerst uitgesproken dat je mogelijk op mannen valt. Dat kan voelen alsof je niet meer terug kan. Je gevoelens wegstoppen of onderdrukken, dat wat zo vaak lukte, lukt niet meer. Het is nu tijd om je gevoelens uit te gaan zoeken. Doe dit op jouw manier, in jouw tempo en laat je door niemand dwingen of vertellen wat je geaardheid is. Alléén jij kan daar antwoord op geven, niemand anders. Een goede geaardheidscoach of andere hulpverlener kan je hier in begeleiden en zal de regie bij jou laten.

Als je er achter komt dat je toch echt (ook) op mannen valt komt er een moment dat het de wereld in mag. Ook over dit moment heeft er maar één de regie en dat ben jij. Alléén jij bepaalt hoe je het je omgeving vertelt. Zit je op dat moment in een heterorelatie dan kan het fijn zijn dat je je partner meeneemt in je proces. Voor haar gaat er uiteindelijk ook veel veranderen.

Als je er achter komt dat het alleen nieuwsgierigheid is geweest, ook wel bi-schierig genoemd, dan stopt hier je zoektocht. Je bent dus niet romantisch of seksueel aangetrokken tot mannen. Hiermee heb je antwoord op je zoektocht.

Komen de gevoelens toch terug dan kan het verstandig zijn om (opnieuw) hulp te zoeken bij een geaardheidscoach. Mogelijk ben je toch niet zo hetero als je dacht.

Plan van aanpak.

Je bent erachter gekomen dat je homo- of biseksueel bent; maak dan een plan van aanpak.

• Hoe wil je het je omgeving vertellen?
• Wat verandert er allemaal voor je?
• Hoe ga ik om met deze veranderingen?
• Welke invloed heeft je geaardheid op bijvoorbeeld je huidige relatie met je vrouw, kinderen, ouders etc.
• Hoe zorg je ervoor dat je je gevoel blijft volgen?
• Gevoelens van schuld, spijt en/of schaamte kunnen naar voren komen. Hoe ga je hiermee om.

Een geaardheidscoach zal je helpen het plan van aanpak op te stellen en je begeleiden bij de uitvoering ervan.

Plan van aanpak uitvoeren.

Tijdens de gesprekken met je geaardheidscoach heb je helder gekregen wat je geaardheid is. Wat je hiermee wilt. Hoe je het je omgeving wil vertellen en welke consequenties het heeft voor je huidige relatie en je verdere leven. In deze fase word het contact met je geaardheidscoach nauwer. Je zal vaker contact met hem/haar hebben. In deze fase is het namelijk belangrijk om koers te houden. Je geaardheidscoach zal je hier bij helpen. In deze fase zal je ook mogelijk wat vaker twijfelen of je het allemaal wel goed doet. Je ben aan een verandering begonnen, je laat het bekende los en dat is spannend. Ondanks dat het bekende oude leven niet bij je past, het blijft spannend. Schroom dus ook niet om contact te zoeken met je geaardheidscoach.

En nu verder…..

Vaak word gedacht dat als je eenmaal uit de kast gekomen bent dat het dan ook klaar is. Helaas merk ik dat het proces dan nog niet klaar is. Er is namelijk een reden waarom je deze gevoelens bewust of onbewust hebt onderdrukt. Je het stemmetje dat jou precies vertelde wat er aan de hand was negeerde. Het kan belangrijk zijn om te onderzoeken waar dit vandaan komt. Welke waarden of gedachten hebben ervoor gezorgd dat je deze gevoelens niet toe hebt kunnen laten. Samen met een geaardheidscoach kan je helemaal schoon schip maken om je nieuwe, passende leven goed te beginnen.

Waarschijnlijk voel je je kilo’s lichter na je coming out. Voel je euforie, je kan de hele wereld nu aan. Je bent blij met je homo-leven. Maar vergeet niet dat je rugzak nog vol zit, het rouwproces – dat in mijn ervaring altijd volgt – ligt op de loer.

Deze fase herinner ik mij nog zo goed. De euforie, de hele wereld kon ik aan. Tot dat ik na mijn eerste afwijzing alsnog in een depressie belandde. Waar komt dit nou weer vandaan, ik ben toch uit de kast nu dacht ik. Ik kwam in het rouwproces terecht. Het oude leven loslaten. De rugzak (de gierput waar de deksel af kwam zoals ik het destijds noemde, want vol zat hij) moest leeg. Dit is mijns inziens een hele belangrijke fase die niet overgeslagen mag worden. Hoe graag je dat ook misschien zou willen. Want graven in je verleden en je belemmeringen zien is niet fijn. Dat doet niemand voor de lol. Laat je in deze rouwfase begeleiden door een geaardheidscoach.

Daarna kan je vol trots je nieuwe homo-leven gaan leiden. En kan je je ware kleuren laten schijnen. Gun jezelf dit!

Alle fases kunnen moeilijk zijn. Onmogelijk lijken. Het kan lijken alsof je er nooit uitkomt. Blijf volhouden, het wordt beter! Dat beloof ik je.

Wat is coaching?

Te vaak zie ik in mijn omgeving dat mensen het even moeilijk hebben, vast lopen in het leven. En daar niet over praten. Mogelijk door schaamte, het alleen wel denken te kunnen oplossen of door ontkenning (er is geen probleem, het gaat toch goed). Dat wil ik doorbreken door openminded te coachen, zonder waardeoordeel. Op basis van krachtgericht coachen in het hier en nu, op gevoel. Met de cliënt op zoek naar de eigen kracht die ergens verstopt zit. Positief coachen, haal het positieve maar naar voren zonder het negatieve te ontkennen. Maar wat is coaching nou precies? Dat ga ik je uitleggen.

Coaching.

Coaching is een gestructureerd en doelgericht proces waarbij de coach de gecoachte op effectieve wijze aanzet tot effectief gedrag door bewustwording en persoonlijke groei, het vergroten van zelfvertrouwen en het onderzoeken, ontwikkelen en toepassen van eigen mogelijkheden.

Bij coaching word je door doortastende vraagstelling en het inzetten van doelgerichte technieken aan het denken en vooral voelen gezet. Over jezelf, je gedrag ,gedachten en waar je belemmeringen liggen. Het voorhouden van deze spiegel geeft je inzicht en zelfkennis.

De antwoorden die je zoekt zitten wel in je. Diep verstopt maar ze zijn er. Samen met je coach ga je opzoek. Je coach zal altijd naast je staan maar kan je ook respectvol confronteren. Wat voor jou als cliënt heel lastig kan zijn. Maar uiteindelijk zal het je verder helpen. Het gaat je helderheid geven.

Een coach zal je nooit sturen. Alle keuzes om iets wel of niet te doen liggen altijd bij jou. Jij als cliënt zal in beweging moeten komen, de coach begeleid je. Het is de beste investering die je voor jezelf kan doen. Je zal er de rest van je leven profijt van hebben. Met mogelijk af en toe een APK-tje zoals ik dat noem. Het geleerde een beetje bijschaven in een extra consult.

Hoe vind ik nou de juiste coach?

Of een coach bij jou past is heel persoonlijk. Wat daarin belangrijk is dat er een klik is tussen jou en je coach. Om het coaching traject tot een succes te maken is het belangrijk dat je je veilig voelt bij je coach. Als de veiligheid er niet voldoende is kan jij niet diep genoeg graven, zal je automatisch terughoudender zijn. Dit heeft gevolgen voor het traject dat je samen loopt. Let daar dus goed op. Het gevoel moet goed zijn. Is dit gevoel er ergens in het traject niet meer, bespreek dit dan met je coach. Mogelijk is er een oplossing voor en anders kan je altijd wisselen van coach. Het is jouw traject, jij wil een hulpvraag beantwoorden dus jij staat centraal.

Mijn omgeving vindt dat ik hulp nodig heb? Ik vind van niet.

De hulpvraag moet van jou als cliënt komen. Als jij het probleem niet ziet die jouw omgeving mogelijk wel ziet heeft coaching niet zoveel zin. Om tot verandering te komen moet je zelf het probleem zien. Is dit niet het geval dan loop je de kans dat de inzet er niet genoeg is. Je zal aan het werk moeten. Toch zou ik adviseren het eerste gesprek aan te gaan. Want mogelijk komen jij en je coach wel tot de conclusie dat er wel een andere hulpvraag is. Een hulpvraag die wel vanuit jou als cliënt komt, waardoor de inzet er meer zal zijn. En mogelijk kom je ook nog wel op de hulpvraag die je omgeving ziet.